Grzegorz Kasdepke

Emocjałki (na podstawie Wielkiej księgi uczuć)

z wykorzystaniem wierszy Danuty Wawiłow i Natalii Usenko

​

29 X 2015, Teatr Dramatyczny im. A. Węgierki, Białystok

 

 

Scenariusz, reżyseria i scenografia: Adam Biernacki

Asystent reżysera: Justyna Godlewska-Kruczkowska

Asystent scenografa: Jagoda Niewiadomska

Kostiumy: Ilona Rechnio

Muzyka: Konrad Wantrych

Wizualizacje: Michał Mróz

Patchworki: Elżbieta Wysocka

 

Obsada:
Dorota Białkowska (gościnnie), Justyna Godlewska-Kruczkowska, Rafał Olszewski

 

Do realizacji spektaklu wykorzystano prace plastyczne oraz literackie uczniów ze Szkoły Podstawowej nr 6

im. J. Iwaszkiewicza w Białymstoku, przygotowane pod opieką wychowawczyni - Katarzyny Sadowskiej.

 

Przedstawienie zrealizowane w ramach stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Białegostoku dla twórców profesjonalnych.

 

Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach Konkursu im. Jana Dormana organizowanego przez  Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...najnowszy spektakl Dramatycznego to widowisko sympatyczne, zabawne, w lekki sposób opowiadające o rzeczach bynajmniej nie lekkich. (...) fantastycznie ożywają w nim prawdziwe rysunki białostockich uczniów, ma swój rytm (m.in. swingujący), sporo w nim nieźle zaśpiewanych piosenek i rymowanek. Naturalnie i zabawnie wypadają aktorzy - Rafał Olszewski (w roli Bodzia z lokiem-irokezem na czubku głowy i garniturku w chmurki), Justyna Godlewska-Kruczkowska (tupiąca nóżką Rozalka) czy gościnnie Dorota Białkowska (uśmiechnięta pani przedszkolanka).

 

Monika Żmijewska, Celowanie w aktora, czyli jak widzom puszczają emocje.

Gazeta Wyborcza, 5.12.2014

 

To przedstawienie kolorowe i wesołe, z wieloma realizacyjnymi pomysłami. Mowa o "Emocjałkach" w reżyserii Adama Biernackiego, które wystawił Teatr Dramatyczny. (...) Docenić też trzeba pracę włożoną w przedstawienie. Ciekawe historie o emocjach (może zbyt niezrozumiale dla najmniejszych dzieci?), aktorów mających dobry kontakt z dziećmi i pomysł na interakcję. Mocną stroną spektaklu jest też muzyka i aranżacje piosenek autorstwa Konrada Wantrycha. Całości dopełniają kolorowe kostiumy Ilony Rechnio i patchworki Elżbiety Wysockiej.

 

Anna Dycha, Wojna na poduszki w Dramatycznym. Jak radzić sobie z emocjami?

Białystok online, 3.11.2015

 

 

W tej śpiewogrze, z przewagą gry, o uczuciach artyści posłużyli się „Wielką księgą uczuć” białostockiego pisarza dla dzieci – Grzegorza Kasdepke. (...) Czy akurat opisywanie znaczenia uczuć jest odpowiednie dla maluchów – o to na leżałoby zapytać psychologów dziecięcych. Wydaje się, że dorośli odebrali te próby jako udane, a dzieci usadowione przed sceną na kolorowych poduszkach równie śmiało odpowiadały na padające ze sceny pytania. W spektaklu pojawia się znana z Kabaretu Starszych Panów piosenka „W czasie deszczu dzieci się nudzą”, jest wierszyk Danuty Wawiłow, warto było słyszeć, jak na niektóre frazy reagowali dorośli, przypominając sobie, że te same słowa odnaleźli wpisane przez nauczyciela w pamiętniku. O ile w ogóle jeszcze ktoś pamięta, czym były szkolne pamiętniki. W pamięci po spektaklu zostaje opatrzona brawurową choreografią piosenka o marchewce i groszku.
 

Jerzy Doroszkiewicz, Teatr Dramatyczny. Emocjałki, czyli zawsze trzeba umieć wyznaczyć granice

Kurier Poranny, 29.10.2015